πολυπεριούσιος

-ον, Μ

πολύ πλούσιος, με πολλά περιουσιακά στοιχεία («πολυπεριούσιον πολλὴν ἔχων περὶ αὐτὸν οὐσίαν», Ιωάνν. Δαμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + περιούσιος].